Kolejny, z kilkudziesięciu opublikowanych w ostatnich latach, artykuł dotyczący zapchanych kanalizacji. Gdyby to był film, byłby najnudniejszym serialem z wieloma sezonami. Pisaliśmy o zasadach prawidłowej eksploatacji i zwykłych dobrych zwyczajach (mieszkańców zurbanizowanych miast). Objaśnialiśmy. Prosiliśmy. Informowaliśmy o rosnących kosztach udrażniania rur, remontów piwnic i mieszkań, które ponoszą: mieszkańcy. Nagłaśnialiśmy, że niegdyś kanalizacja czyszczona była kilka razy na miesiąc, obecnie nawet kilkanaście/kilkadziesiąt razy w miesiącu (czyżby starsze pokolenia były schludniejsze, a może mądrzejsze?) i często przy pomocy niezbędnych specjalistycznych urządzeń (jeszcze większy wzrost kosztów). Obrazowaliśmy temat rysunkami i schematami – począwszy od sedesu, przez przyłącza, aż do rurociągów kanalizacji sanitarnej. Publikowaliśmy „niesmaczne” fotografie rzeczy wyjętych z kanalizacji. Pokazywaliśmy zdjęcia śmierdzących piwnic zalanych mazistymi ściekami i gęsto pływającymi tamponami.
Bez efektu. Bez zastanowienia. Niektórzy mieszkańcy, być może pachnący wodą toaletową i perfumami sąsiedzi mijani na klatce schodowej czy ulicy, nadal nonszalancko wrzucają do ubikacji co popadnie. Dlaczegóż bowiem mieliby podejmować nawet ten minimalny wysiłek, by wyjść wyrzucić swoje (zazwyczaj nieładnie pachnące) śmieci?
A więc kolejny krok. Dziś eksponujemy fotografie zapchanych instalacji pionowych, które oczyszczane były w bieżącym tygodniu w budynku na os. Działyńskiego, a także wytłuszczamy trzy uproszczone zasady dla części (opornych) mieszkańców.
JC
Szmaty, pampersy, łyżka – przedmioty, które zapchały pionowe instalacje kanalizacyjne w budynku na os. Działyńskiego.
Fot. Administracja Osiedli Swarzędz-Południe